Bikepacking Rome 13
13/13 Orte - Rome
We staan voor het laatste hoofdstuk van ons avontuur en en ook ineens voor de zwaarste rit. Na het debacle van gisteren besluiten we op safe te spelen en een uurtje vroeger dan normaal te vertrekken, de hitte voor proberen zijn. Als als het goed gaat komen we straks voor la grande finale aan op het Sint-Pietersplein.
The best is yet to come, en het zwaarste blijkbaar ook. De eerste 80 km gaan over een stevig geaccidenteerd parcours met een grote smak hoogtemeters. Ik ging er ook vanuit dat er wel wat gedaald zou mogen worden maar de stijgingspercentages bleken veel hoger te liggen dan die voor het dalen.
We worstelden ons verder richting Rome. Door een grootschalige steekproef zijn we er vandaag ook achter gekomen, dat 1/3 van de auto’s in Italië een Fiat Panda is. En wat misschien nog wel shockerender bleek te zijn, dat een Fiat Multipla hier een algemeen aanvaard fenomeen was en niet op de zwarte lijst der ontwerpmonsters staat.
De eerste kilometers was er van sightseeing niet veel te merken. We maalden kilometers en wilden voor 12 uur ons blok hoogtemeters achter de kiezen hebben. De enige tussenstops die gemaakt zijn waren ter hervulling van de drinkbussen.
Tussen het klimmen door kwamen we Christus de verlosser in de verte tegen. Niet zo groot als zijn Braziliaanse tegenhanger maar groot genoeg om het vermelden waard te zijn. De heuvels rondom ons kregen ook een veel rotsachtiger aanzien.
Het eerste blok lag achter ons, nog een laatste blok van 25 km klimmen en we konden uitbollen tot op het Sint-Pietersplein.
Eten was vandaag weggelegd voor een plaatsje dat de uitstraling had van een Chiro-achtige tentfuif. Wij waren de eerste op hun grondgebied dat er Engels spraken, het eten was er naar behoren het drinken was er lekker fris en de bomen brachten ons een zalige verkoeling. De laatste 25 km kwamen eraan.
Voor de laatste 20 km had de route nog een verassing in petto, ze wou ons in Rome verwelkomen met iets wat we kenden. Een jaagpad langs de Tevere met wind op kop, wat nu toevallig een specialiteit van het huis is.
Het jaagpad werd een fietsostrade en de eerste tekenen van Romeinse cultuur staken de kop op. De fietsostrade had te pas en te onpas lichten waar niemand naar keer, dus nog wel een laatste keer oppassen geblazen. Italianen zijn een hevig volkje en dat sijpelt zeker door in hun rijgedrag.
Niets vermoedend en in de laatste rechte lijn beseften we dat de route tot aan de slaapplaats ging en niet stopten op het Sint-Pietersplein. Vol bewondering was daar 4 km te vroeg de bestemming van ons trip. Nog een eerder praktische tip, blijkbaar mag je op het Sint-Pietersplein niet fietsen, dit is ons ook pas gemeld wanneer het euvel al geschied was. Maar goed we leven nog, dus God straft niet meteen.
Letterlijk het eerste terras waar we aankwamen hebben we ons neer gezet en het koudste van de kaart besteld. 2 giganten van granita’s kwamen ons toe. Na 40 graden en dan ijsvlokken drinken, die brainfreeze doet langer pijn als gemiddeld.
Onze fietsen, voor vervoer terug naar België, moesten nog afgezet worden op een camping ergens 8 km buiten Rome. Om onze vrije dagen niet te veel te breken, beslisten we om dit onmiddellijk te doen. Ingepakt en gelabeld hopen wij deze binnen 14 dagen thuis terug in ontvangst te mogen nemen.
Nog even dit, vergeet alles wat ik in de voorafgaande blogs geschreven heb over kerken, gebouwen en oude stadskernen. Rome is dit allemaal maar ‘on steroids’. Grotere, imposanter en met meer mensen die vragen of je al een ticket hebt voor het Colosseum.
