Bikepacking Rome

1/13 München - Garmisch-Partenkirchen

De routes zijn gemaakt. De fietsen zijn gekuist. Nieuwe banden zijn geplaatst. De afstelling van de fiets is aangepast. Dan rest er ons maar 1 ding inpakken en wegwezen.

Onze trektocht start in München en zou moeten eindigen op het Sint-Pietersplein in Rome. Wij gaan met de auto naar München om 17 dagen later daar met de nachttrein terug aan te komen.

De eerste etappe gaat van München naar Garmisch-Partenkirchen over een slordige 105 km met een 750 tal hoogtemeters. De weersvoorspellingen zagen er niet heel gunstig uit, maar vol goede moed zaten we om 10.30 op de fiets.

Een aantal praktische tips voor de Wahoo gebruikers onder ons. Best even op voorhand bekijken of al je landen en kaarten geladen zijn. Hier heb je WiFi voor nodig, onmogelijk om dit onderweg snel even te doen. Voor zij die meer info wensen als een stippellijn zeker een aanrader.

Tip 2: Zomer wil niet zeggen dat handschoenen persé overbodig zijn. Wind, bergen en regen (bakken regen, liters regen) kunnen je met best frisse vingers opzadelen.

We moesten van München op de originele route zien te geraken, dit heeft ons een 20 km gekost, maar het vervolg was zeker de moeite waard. Na 20 km hadden we al waanzinnig veel gezien. Motregen, miezer, stortregen, pijpenstelen, nevel, stortvloed, wolkbreuken,… allemaal de revue gepasseerd. Ahja, en het was nat, echt nat.

Na 2 uur pijpenstelen weet je wat motregen ontzettend te appreciëren. Zeker als deze geserveerd wordt in combinatie met prachtige berglandschappen en kronkelende kiezelpaadjes, te midden doorheen bloemenweides. Het ging de goede kant uit. We naderden onze eerste slaapplaats.

Gezien de lichaamstempratuur en de kledingsvochtigheidgraad waren de eetstoppen vandaag eerder van korte duur. Op km 65 ontstond er toch een nood aan espresso en taart. Het opdrogen en de taart deden wonderen.

Het landschap werd groener. De heuvels werden bergen. De beken werden rivieren. Nog 20 km te gaan.

Garmisch-Partenkirchen was bij aankomst een mooi idyllisch Duits dorpje. Alle karakteristieken van een Duits Oostenrijks grensdorp waren aanwezig. Ook die skischans van op nieuwjaarsdag staat hier ergens, maar dat is geen echte fietstrekpleister. Ons hotel lag net buiten het centrum.

Net buiten het centrum maar wel op een col buiten categorie, zo eentje met hellingen van 20%.