Bikepacking Rome 8
8/13 Rocca - Sant’Alberto
De inspanningen worden voelbaar bij het opstaan. De benen zijn niet meer super fris, de warmte en wind hakken er in. Ook de eerste ongemakken op de fiets komen boven. De zadel gaat 3 mm naar achter voor een meer comfortabele positie. En we kunnen verder.
We vertrekken in Rocca, de locale trouwe viervoeter, ondernam een poging om ook mee te reizen naar Sant’Alberto. Dat krijg je natuurlijk als je genoeg prosciutto als lunch mee hebt. Op het programma vandaag 110 km, een veerboot en flamingo’s. Go!
Vandaag zaten we opgeschept met een enorm déjà-vu gevoel. Slechte wegen over het gehele traject afgewisseld met dikke en lekker schuivende lagen kiezels. Uitkijken geblazen. De zijwind die gedurende de hele dag crescendo ging maakten er een echte werkdag van.
De eerste grote stad op ons pad was Ferrara. Een mooie ommuurde stad, van echte mensen met dagdagelijkse bezigheden, geen dikke lagen toeristen met bijhorende cliché activiteiten. Op deze doortocht werd geen enkel toren van Pisa flessenopener of Colosseum t-shirt gesignaleerd. ( ik snap de ironie van deze opmerking 100% )
De winnaar van de dagprijs creatief met visgerief gaat unaniem naar deze creatie met parasol en schepnet, vervaardigd uit natuurlijke en locale materialen, proficiat aan de heer P. Visconti.
Het platteland was een lust voor het oog, van meloenenvelden naar de 100 exotisch ogende vogels. Zilverreigers, koereigers, flamingo’s noem maar op, ze zijn allemaal de revue gepasseerd. Die laatste krijgen straks nog een eigen hoofdstuk.
Ook een terugkomend fenomeen is de absurde prijs voor lunchmenu’s op ‘den boerenbuiten’. Eten voor 20 euro voor 2 personen, alles afgewerkt met cola’s en koffies. Voor zij die trekken met koersschoenen of andere vormen van schoenplaatjes, ik ben er mij ten volle van bewust dat we in Italië zijn, maar toch een oprechte waarschuwing voor Franse wc’s… geen pretje in ideale omstandigheden, nu levensgevaarlijk.
Omdat foto’s vaak meer zeggen dan woorden.
foto 1 : what we hoped we looked like after 8 days of cycling
foto 2: what we actually look like after 8 days of cycling
De laatste kilometers liepen door een verdronken land overladen met dieren. Van koeien die verkoeling zochten, in hun privé zwembad tot een baai vol flamingo’s. De flamingo’s zijn nauwelijks te zien op de foto’s, maar ze waren er echt, ik zweer het.
Er restte ons enkel nog een overzetboot te nemen en we konden tot onze slaapplaats bollen.
Nog een kleine tip, mocht je ooit in de buurt van Sant’Alberto komen, ga dan zeker eten bij trattoria la Rucola. Echte Italiaanse keuken, geen fransjes noch sjieke praatjes over welke neus je wijn moet hebben. Waanzinnig smaakvol eten, gemaakt met verse producten.
We kunnen dit uit eerste hand bevestigen omdat de kok aan rasechte Italianen zijn coeur de boef tomaten wilden laten proeven en die daarvoor eerst nog op het tegenovergelegen veld moest gaan halen. Ik vrees dat we het culinair hoogtepunt van onze trip nu achter ons hebben liggen.
