Bikepacking Rome 3
3/13 Imst - Martina
Als de bergen groter worden lijken de mensen wel eens nietig klein. Dat idee hadden ze in Imst in het Romedihof Hostel ook, bedden van 1.80 meter en deuropeningen die niet veel groter waren, bevestigden dat concept. Mijn 2.02 meter werd met kleine oogjes wakker en zag tijdens het ontbijt een bewolkte dag van start gaan. Het heeft even geduurd voor het bewustzijn en de alertheid volledig in orde waren, maar na 10 km besefte ik dat etappe 3 goed en wel onder weg was.
De rit van vandaag is de kortste van het hele pak met net geen 70 km maar de hele dag gaat wel in stijgende lijn. Het blijft wel genieten van de mooie georganiseerde Oostenrijkse infrastructuur, waar geen tunnel of brug teveel is om je toch maar geen weg over te laten steken. Daar kan ons gemeente-, provincie- en gewestwegen-beleid nog wel wat van leren.
Vanuit Imst draaiden we linksaf, waar we onmiddellijk langs het water kwamen, vandaag volgen we door de vallei de rivier Inn. We volgen deze grijsblauwe stroom tot aan onze volgende slaapplaats in net aan de Zwitserse grens aan het drielandenpunt.
Gezien we vandaag veel hoogtemeters gingen doen maar de aantal kilometers eerder bescheiden waren hebben we onze tussenstops iets uitgebreider genomen. In Landeck zijn we gestopt in ZAPA café & küche voor onze eerste koffie en taart. Deze keer in de vorm van een américano en een immens stuk apfelstrudel.
We gaan verder door het dal langs heen Flieb en Prutz. Eerder bescheiden dorpjes waar weinig animo is voor zaterdag namiddag te zijn. Winkels zijn hier frequent gesloten op zaterdag namiddag en veel horeca is dicht door het voorspelde noodweer. Helemaal niks van gemerkt.
Prutz heeft wel een trekpleister, ze staan bekend om hun sauerbrun. Iets wat verdacht veel weg heeft van water met een beetje citroen. Niet echt iets om voor in je auto te springen en 8 uur voor te rijden, maar als je in de buurt bent kan je altijd eens stoppen om je fles bij te vullen.
Het weer blijft vandaag somber en de bergen majestueus en met reusachtige sparren bekleed. Hier fietsen is echt prachtig, zelfs in de regen met 4 Beaufort denk ik dat je hier liefhebbers voor kan vinden. Dat gezegd zijnde, hebben we vandaag op een 8-tal medetrekkers geen mens op een fiets gezien.
Pfunds was de laatste stad waar we passeerde voor we richting slaapplaats trokken, gezien we al even geen supermarkt op ons pad hadden gevonden, hielden we hier halt voor onze lunch en boodschappen te doen. We kozen er het gezelligste terras uit en belandde in een snackbar vol met kettingrokende Duitsers. Eens gewend aan de sigarettenlucht hadden we de keuze tussen frikadellen, kebab en hamburgers. Gezien we nog moesten klimmen hebben we voor de ‘gezondste’ oplossing gekozen, goulashzuppe. Echt lekker!
De laatste 12 km leidde ons door Zwitserland naar onze eindbestemming. En tot mijn verbazing lag ook de Zwitserse grens te midden van een berg. Het zal er wel voor gedaan zijn zeker. Maar iets met ezels en stenen, hierbij toch de foto. Eens boven aan de laatste klim kwamen we aan een verlaten pand, wat zoveel potentieel had om een prachtig hotel te zijn. Anderzijds it was all downhill drom here.
Het drielandenpunt hotel, prachtig uitzicht ruime kamer, comfortabel bed, vriendelijke eigenaars. Top.
Nog snel een paar dingen.
toevallig kwamen we de eigenaar van het pand op de grens tegen, door corona heeft hij dit helaas nog niet kunnen opknappen en openen. Hij heeft 4 km verder een heel mooie b&b en een tweedehands winkel. Zeker een aanrader.
2 keer kan je de Zwitserse grens over zonder problemen, een derde keer kan niet zonder papieren te laten zien en aan te tonen wie je bent en waar je vandaan komt. ( en geen Corona paspoort, neen gewoon identiteitsbewijzen enzo… ) Ook al wil je te voet simpelweg het land uit. Machtsvertoon is iets waar ik nog niet helemaal in thuis ben. Maar vriendelijk de agent heeft ons met een misplaatste berisping toch laten gaan.
